sıradaki lütfen!
Bazen durup düşünür müsünüz ''yaşamım boyunca karşıma çıkan insanların benim hayatımdaki yeri ne?'' diye..Ben çok düşünür oldum. Farkındalık yolunda attığım adımlarla birlikte bu konuyu daha da fazla irdelemeye başladım. Nefretin aslında bana zararı olduğunu, kırgınlıklarımın yaşam yolumda bana engeller oluşturduğunu, hayatımla ilgili kararlar alırken iç sesime sormam gerektiğini, hiçbir şeyi çok fazla istememeyi ve aslında her isteğimin er veya geç olduğunu gördüm.. Hayatım boyunca yüzlerce kişi ile karşılaşıp tanıştım.
Kendim dışında herkesin, yaşamımdaki geçiciliğini idrak ettiğim günden beri daha sakin, daha anlayışlı, daha mutlu bir insan oldum. Zorluyoruz bizler herşeyi ama herşeyi.. Kendimizi zorluyoruz iyi bir okula girmek, prestijli bir işe başlamak için; anne-babamızı zorluyoruz bizi dünyaya getirdiği ve kendimizce yükümlülükleri olduğu için; sevgilimizi zorluyoruz ondan aldığımız sevgiyi kendi ellerimizle bitirmek için; arkadaşlıklarımızı zorluyoruz yalnız kalmamak için .. vs vs vs.. Hep zorlama, hep baskı! Sonra? Bir de bakıyoruz ki yanı başımızda kimseler kalmamış kendi iç sesimiz dışında. Hep derler ya ''Kalabalıklar içinde yalnızım'' diye..Budur işte.. Peki ne yapmalıyız ? Böyle iki cümlede anlatmak tabii ki mümkün değil ama sadece şunu bilmekle başlayabilirsiniz : Hayatınıza aldığınız herkesin sizin için bir misyonu olduğunu kabul edin. Ya siz ona birşey öğreteceksiniz, ya da o size. Herkes ve herşey için yaşamımızda kalma süreleri olduğunu kabul edin, isyan etmeyin. Öğretilerimiz önemlidir. Ben teşekkür ediyorum en canımı acıtan kişiye de arkamdan konuşup yüzüme gülene de.. teşekkür ediyorum beni bırakıp giden sevgiliye de..Teşekkür ediyorum vaktinde olmadığını düşündüğüm herşeye..Çünkü tam da vaktinde olduğunu anlıyorum artık herşeyin.. Herkes bana bir şey katıyor, öğretiyor ve bir sonraki sürece hazırlıyor. Vakti geldiğinde de usulca gidiyor.. Kalan yok mu hiç? Olmaz mı? Hani iki gündür bahsettiğim gerçek dostlarım var ya, beni ben yapan annem var ya.. yetiyor bana hepsinin varlığı. Yüzlercesini istemiyorum hayatımda. Unutmayalım ki kimse bizimle doğmadı, bizimle yaşamayacak ve bizimle gitmeyecek bu dünyadan. Başımıza gelen herşeyi sevgiyle kabullenip ''SIRADAKİ..!'' deme lüksüne eriştiğinizde bu dünyada sizden şanslısı yok demektir !
Kendim dışında herkesin, yaşamımdaki geçiciliğini idrak ettiğim günden beri daha sakin, daha anlayışlı, daha mutlu bir insan oldum. Zorluyoruz bizler herşeyi ama herşeyi.. Kendimizi zorluyoruz iyi bir okula girmek, prestijli bir işe başlamak için; anne-babamızı zorluyoruz bizi dünyaya getirdiği ve kendimizce yükümlülükleri olduğu için; sevgilimizi zorluyoruz ondan aldığımız sevgiyi kendi ellerimizle bitirmek için; arkadaşlıklarımızı zorluyoruz yalnız kalmamak için .. vs vs vs.. Hep zorlama, hep baskı! Sonra? Bir de bakıyoruz ki yanı başımızda kimseler kalmamış kendi iç sesimiz dışında. Hep derler ya ''Kalabalıklar içinde yalnızım'' diye..Budur işte.. Peki ne yapmalıyız ? Böyle iki cümlede anlatmak tabii ki mümkün değil ama sadece şunu bilmekle başlayabilirsiniz : Hayatınıza aldığınız herkesin sizin için bir misyonu olduğunu kabul edin. Ya siz ona birşey öğreteceksiniz, ya da o size. Herkes ve herşey için yaşamımızda kalma süreleri olduğunu kabul edin, isyan etmeyin. Öğretilerimiz önemlidir. Ben teşekkür ediyorum en canımı acıtan kişiye de arkamdan konuşup yüzüme gülene de.. teşekkür ediyorum beni bırakıp giden sevgiliye de..Teşekkür ediyorum vaktinde olmadığını düşündüğüm herşeye..Çünkü tam da vaktinde olduğunu anlıyorum artık herşeyin.. Herkes bana bir şey katıyor, öğretiyor ve bir sonraki sürece hazırlıyor. Vakti geldiğinde de usulca gidiyor.. Kalan yok mu hiç? Olmaz mı? Hani iki gündür bahsettiğim gerçek dostlarım var ya, beni ben yapan annem var ya.. yetiyor bana hepsinin varlığı. Yüzlercesini istemiyorum hayatımda. Unutmayalım ki kimse bizimle doğmadı, bizimle yaşamayacak ve bizimle gitmeyecek bu dünyadan. Başımıza gelen herşeyi sevgiyle kabullenip ''SIRADAKİ..!'' deme lüksüne eriştiğinizde bu dünyada sizden şanslısı yok demektir !
Sevgilerimle
Aslı B.
Yorumlar
Yorum Gönder