Hadi Deneyin..!
Perdeyi sonuna kadar araladım, 11.katta ve olabildiğince eşsiz Ankara manzarasına sahip dairemin salon penceresini açtım. Gün batımından çok çok önce bir saatti, gökyüzünün tüm ihtişamıyla karardığı, tok sesiyle gürlediği ve rüzgarın temizleyip pakladığı, çamların ve toprağın havaya karışmış, daireme kadar ulaşmayı başarabilmiş tarifi imkansız kokusunu içime çektim. Yağmur yağmaya çalışıyor ve daha çok havada uçuşan dolu tanelerini anımsatan damlalarını yüzüme çarpıyordu. Tekrar dolu dolu içime çektim kokuyu, havayı, hayatımı... Uzun zamandır hissetmediğim kadar keyifli ve huzur dolu o birkaç dakika boyunca hiçbir şey düşünmeden durdum penceremin önünde. Yalan söyledim, düşündüm tabii ki! Ben hayatımda hiçbir dakikamı düşünmeden geçiremeyen biriyim :) Ne kadar şanslı olduğumu düşündüm önce. Bu yazdıklarımı deneyimleyebilmem için nefes alabiliyordum.. Ve çok şanslıydım! Şu mütevazi yaşantımda her istediğimi yapabilme özgürlüğüne sahiptim.. Ve çok şanslıydım! Bu kelimenin sihrini il