ASLI BAL

Öylesine çıkıyor bazen dudaklarımızın arasından kelimeler..Başı sonu nereye gider, hangi kalbe dokunur, hangi ruhu zedeler diye düşünmüyoruz... Savurganca harcıyoruz cebimizdeki cümleleri..Sonra karşımızda, dudağını büzmüş, boynunu bükmüş, sözlerimiz altında kırılmış, üzülmüş, ezilmiş bakışlar buluyoruz. Hayatta en kolay şey iyi insan olabilmektir. Zordur kötü olmak. Emek ister, vicdanı ve yüreği bir kenara bıraktırmak ister kötülük. O yüzden zordur kötü olmak.. Ama nedense zoru başarıyoruz biz! Sebat ediyoruz üstelik başka hiçbir konuda olmadığı kadar. Sabah kalkar kalkmaz başlıyoruz kötü olmaya. Asansörde rastladığımız komşumuza ''günaydın,, diyemiyoruz , iyi olmak suç olur diye. Trafikte anlamını bile bilmediğimiz küfürler savurur olduk sinirimiz geçsin diye.  Personelimiz ufacık bir şey sorsa tahammülsüzce cevap verir olduk, ''zaten bilse bizim yerimizde olurdu,, diye düşünmeden.. Sevgilimizi

''Yapılan bir araştırmaya göre Türkiye'deki duyarlı vatandaşlarımızın sayısında her geçen gün artış görülmektedir. Karşı tarafa saygı, iyi niyet, asabiyet yaratmamak, empati yeteneğimizin gelişmiş olması bu sayının artışında etken rol oynamaktadır.,, Sanırım bu cümleleri iki defa okuma gereği duydunuz çünkü yazılanlara inanamadınız..! İnanmayın zaten..! Bugün, uzun zamandır peşinde koştuğum bir iş ile ilgili randevuma geç kalma sebebim resimdeki ''DUYARLI'' vatandaşlarımızdır. Sokağımızın girişinde ''sol şerite park edilmez ,, levhası bulunmasına rağmen otoparkın tam da çıkış noktasına park ettikleri için kör olduğuna emin olduğum vatandaşın plakasını vermeyeceğim :). Haklı olmamıza rağmen iki laf söylesek duyacağımız şey belli

Daha önceki yazılarımda mutlaka bahsetmişimdir : TESADÜF YOKTUR! Hayattımda bu cümleyi kanıtlayan çok fazla şey yaşar oldum. Ya da zaten böyleydi ama ben farkında değildim. Sabah uyandığınızda aklınızda o güne dair pek çok şey olur. İşe giderken ne giyeceğinize karar vermekle başlayıp, gün içindeki randevularınız, rutin işleriniz, öğle yemeği için arkadaşınızla yaptığınız program, akşam katılacağınız davet vs vs.. Biz düşünürüz bunları,  hazırlıklarımızı da yaparız beynimizde ancak bazen planlarımızın dışına çıkarız. İşte böyle durumlarda yani rutininizin dışına çıktığınız her yeni durumda 1 saniye sadece 1 saniye durup düşündünüz mü

Omuzlarınızda hiç bitmeyen sebepsiz ağrılar mı var? Ya da uykuya dalamadığınız gecelerin sayısı gitgide artıyor mu? Anlamlandıramadığınız şekilde yutkunma sorunu mu yaşıyorsunuz? Çözümleri o kadar kolay ki : AFFEDİN! Yaşanmışlıklarımız sonucundaki olumsuz duygularımız gün geliyor bu zavallı bedenimizden çıkıyor. Hadi bu beden dayanır belki ağrıya sızıya ama ya kalp? Bunca savaştan yara almadan, hasar almadan çıkabilir mi? Geçmişte yaşadığımız ve yaralarımızı tedavi etmediğimiz sürece ne bugünümüz olur ne de geleceğimiz..Gelin bugün kendiniz için harika bir şey yapın. Bedeninizi ve ruhunuzu hafifletmek için arının tüm geçmiş kötü anılardan. Geçin aynanın karşısına, bakın gözlerinizin içine ve deyin ki :

Bu sabah oturduğum sitenin kapısından çıkana kadar kaymamak için zor yürüdüm. Yerler tam anlamıyla jilet gibiydi! Arabamın derecesi -7 yi gösteriyordu. İçerde unuttuğum pet şişedeki su donmuştu. Eldivenlerimin içinde olmasına rağmen parmaklarımı hissedemiyordum. Kontağı çevirdim, motorun ısınması yaklaşık 7-8 dk sürdü, yola koyuldum. Ofisimin bulunduğu yerde park sıkıntısı olduğundan bir sokak öteye park ettim. Yürüme mesafem yaklaşık 4 dakika. İçeri girdim, ortam

Tüm Türkiye yasta..Herkes tek bir ağız oldu 3 gündür..Kadın, erkek, genç, yaşlı demeden sokağa döküldük..Sosyal medyada yer yerinden oynadı..Korkum şu ki biz çok gördük böyle kalabalıklar, korkum şu ki ilk değil ''kadının namusunu belinden aşağıda bilip aşağılıkça davrananlara karşı ,, duruşumuz..korkum şu ki ilk değil müebbet hapis cezasına mahkum edilen ancak 1-2 yıl sonra gelecek seçimlerde oy almak için bu çığlıkları unutup yine çıkacak aflar..Bu defa ve ilk defa tüm dualarım bu canilerin tek kişilik hücreye yerleştirilmemesi! Belki bu şekilde dindirebiliriz adını bile koyamadığım öfkemizi.. Sosyal medyada bir arkadaşım paylaştı aşağıdaki yazıyı. Ben de tekrar tekrar vurgulamak istedim. Yüreğine sağlık Derya Kır... .... Kadın hamile. Bebek erkekmiş. Aile mutlu, çok mutlu.  Bebek doğdu, pipisini amcalara gösterdi. Amcalarda bayram sevinci. Dünyanın en gerekli organını gördüler çünkü.Bebek terledi, çırılçıplak soydular, evde, misafirlikte, mahallede böyle gezdi. Bu hakka s

Bugün 14 Şubat..Nam'ı diğer ''Sevgililer Günü'' .. Çok önemsemem böyle günleri. Ticari gelir bana, yapmacık gelir. Ama bugün bunların hiçbirini düşünemedim. Sosyal medya çok acı bir haber ile çalkalanırken bir yandan da vıcık vıcık sevgililer günü mesajları bana o kadar ağır, o kadar acı, o kadar umarsız, acımasız, vicdansız, maneviyattan yoksun, bayağı ve sunni geldi ki... Sabahtan beri içimdeki öfkeden arınamadım, kusamadım nefretimi tam da istediğim şekilde.. Bu ülkede kadın olmanın verdiği tuhaf utancı yaşıyorum bugün. Kadın olmanın dayanılmaz hafifliğini yaşıyorum bugün. Çünkü

Bu hayatta bizden daha büyük bir gücün varlığına inanan insanlardanım. Bizi yaratan, koruyan, kollayan, koşulsuz hoşgörü ile affeden, başımız sıkıştığında el açtığımız, dileklerimizi sıraladığımız, hiçbir beyin gücünün yapamadığı varlıkları yaratan bir güce inanırım ben. Bir de O'nun Meleklerine.. Bazısı görünmez Meleklerin ama hissettirir hep yanı başımızda olduğunu. Bazısı ise vücut bulmuştur daha da farkında olalım diye.. Benim yanı başımda varlığını hissettiğim Meleklerimin yanı sıra evimdeki huzur meleklerimden bahsedeceğim sizlere. İlk tanışmamız 5 yıl önceydi. Doğum günümde çıktı karşıma.

''Refah Hakkında 37 Sır -  Randy Gage " Çok güzel bir yazı, lütfen sonuna kadar dikkatle okuyun...Multi-milyoner Randy Gage gibi insanlar; gerçekten de başarmış, kendilerini ispatlamış ve söylediklerini de kendi hayatlarında bizzat uygulamış zengin insanlardır.Dolayısıyla, bence onların söylediği her söz dikkatle dinlenmeli ve yazdığı her cümle de tekrar-tekrar okunmalı ve değerlendirilmelidir... REFAH...? Herkes bu kelimeyi bilir, ama çok az insan gerçekten ne anlama geldiğini bilir. Hayatınızda onun kapısını açmanız için gerekli sırları ise daha da az sayıda insan bilir.Ama bir kez bu sırları öğrendiğinizde; tamamen cesur, yeni bir dünyayla karşılaşıyorsunuz.

Bembeyaz bir sabaha uyandık bugün! Herkes şikayet ediyor yolların buzundan, çamurundan, havanın soğumasından dolayı.. Olması gereken bu oysa, Şubat ayının gerekliliği, kış mevsimine yakışanı! Ofisimde oturdum camın önüne, aldım orta şekerli Türk Kahvemi,

Bu aralar bana herkes ''çok mutlu görünüyorsun hayatında biri mi var? cildin ışık saçıyor botox mu yaptırdın? keyfin yerinde, hayırdır..? '' gibi sorular yöneltiyor. O kadar şaşırıyorum ki bu tepkilere... Ve bir o kadar da üzülüyorum; her güzelliği, mutluluğu ve huzuru birine, birşeye bağlamak zorunda olan insanlara..Ne tuhaf değil mi mutlu olmam için hayatımda biri olması gerekliliği! Yalnızsam yandım, öldüm, bittim ben! Sosyal medyada mutluluk pozları verdiğim bir sevgilim yoksa (olsa da yapmam da!) hayatım bomboş demektir! Botox yaptırmadıysam ne olabilir ki cildimin ışıltısı :) Keyfim yerindeyse hayra yormamam lazım, Allah korusun! Arkadaşlar bunların hiçbiri değil benim mutluluk kaynağım. Tek sebebi var:

Herkese harika bir hafta dilerim! Merkür rotarıyla şiddetli lodosun birleşmesi bende tüm haftasonu boyunca baş ağrısı yaptığından bilgisayarımın başına geçip iki kelam döktüremedim :( Çok şükür ki pazartesine gayet keyifli ve zinde başladım. Bunun aslında en büyük nedenlerinden biri (migrenimin beni terk etmesini saymazsak) haftasonu yaptığım arınma çalışmalarıydı. Sizlerle tamamını paylaşmak

Bu haftasonu çok işiniz var ! Harika bir hava ve haftanın en harika günü CUMA! Sen sakın 2.si olma; haftasonu gez, toz, sevdiklerinle vakit geçir, en az bir kişiye ''SENİ SEVİYORUM'' de! İhtiyacı olan birine destek ol! Elindekiler için teşekkür et! Kimseyi beklemeden sen bir adım at! Trafikte hoşgörülü ol! Uzun zamandır ertelediğin bir şeyi yap!

Kısaldı günlerimiz:( Bilimadamları açıkladı: ''bir günü 24 değil 16 saat yaşıyoruz!'' . Ne çabuk akşam oluyor, pazartesi sendorumundan bahsederken bir bakıyoruz haftasonu gelmiş, yaz titili planları yaparken tatil bitip de dönmüş bile oluyoruz, bir önceki yılbaşı dün gibi aklımızda daha da acısı elimize doğanlar şu anda boyumuzu geçti ama aslında 5 yaşında olmaları gerekiyordu :) Bunların hepimiz farkındayız. Koşturmaca içinde geçiyor ömrümüz. Sabah kalk, işe gitmek için evden çıkana kadar sıralamayı bozmadan aynı şeyleri yap, tüm gün çalış, akşam olsun eve dön, yemeğini ye, tv de sonu belli dizileri izle, aynı saatte yat, sabah kalk.... vs..vs.. Sorulduğunda kimse mutlu değil bu rutinden ama

Birkaç gündür devam eden lodos sayesinde havamız tertemiz oldu! Bugün ise sanki bahar gelmiş gökyüzüne:) Sabah saatlerinden beri nasıl tatlı bir güneş, insanın içini kıpırdatan nasıl taze bir bahar kokusu, nasıl içi içine sığmazlık var herkeste anlatamam.... Enerjimiz düşmesin hiç, hep böyle olalım! Anlaştık mı? Tabii hal böyle olunca

Bazen durup düşünür müsünüz ''yaşamım boyunca karşıma çıkan insanların benim hayatımdaki yeri ne?'' diye..Ben çok düşünür oldum. Farkındalık yolunda attığım adımlarla birlikte bu konuyu daha da fazla irdelemeye başladım. Nefretin aslında bana zararı olduğunu, kırgınlıklarımın yaşam yolumda bana engeller oluşturduğunu, hayatımla ilgili kararlar alırken iç sesime sormam gerektiğini, hiçbir şeyi çok fazla istememeyi ve aslında her isteğimin er veya geç olduğunu gördüm.. Hayatım boyunca yüzlerce kişi ile karşılaşıp tanıştım.

İnanmıyorum sahte dostluklara ben. 20 sene önce mezun olduğun okulda kalan ve bir daha hiç görmediğin arkadaşların ile bugün canciğer kuzu sarması olabilme ihtimaline inanmıyorum! Sosyal medyadan günlerce mesaj atan, dürten (sanırım hayatım boyunca bunun da mantığını anlayamacağım) ve cevap vermediğinde (çünkü hatırlamıyorsun) bir de kapris kokan mesajlar döşeyen ''arkadaşlar'' a inanmıyorum ben. Ya kazara o bol sivri dilli mesajından az önce ''merhaba'' desek ne olacaktı? Ne olacaktı biliyor musunuz ;

Pazar miskinliğimi bir kenara bırakmaya karar verip notlarımı düzenledim. Yazdığım birçok şeyin hayatımın her noktasıyla olan bağına bir defa daha hayretle bakakaldım bugün. Farkındalık yolumda karşıma çıkan şeylerden biri de ''PİŞMANLIKLARIM'' oldu. İnsanız biz. Hatalar yaparız. Dersler alırız. Gerçekten dersimizi aldıysak aynı hatayı tekrarlamayız. Peki dersimizi alır mıyız?