Hayat hep boşlukları dolduruyor. Yeter ki siz izin verin!
1 yıl 5 ay geçmiş son yazımın üzerinden.. Tembellik yapmışım epeyce! Bazen, en basit şeyleri dahi yapamayacak gücünüz ya da vaktiniz olmaz ya demek ki öyle bir dönemmiş.. Ya da çok istemişim ama geçememişim klavyenin başına.. Uzatmayacağım, bahaneye gerek yok direk TEMBELLİK benimkisi:) Hızlı, bolca tatil dolu, kayıplar yaşadığım, başarılar elde ettiğim, ödüllerini topladığım, dersler çıkarttığım ve tabii ki farkındalıklarımın artarak devam ettiği bir yıldı 2022. İlk defa en yakınımı kaybetmenin nasıl bir şey olduğunu öğrendim. Babam.. En yakınımken en uzağımdı aslında. Vefat haberini aldığımda, yurt dışındaydım. Güzel başlayan ve hüzünle tamamlanan bir tatil oldu benim için. Babamın öldüğünü, mezarına gittiğimde dahi anlayamamıştım. 12 yaşından beri ayrı olduğum, nadir de olsa görüştüğüm, son zamanlarda çok hasta olan ve son gördüğümde beni çok üzdüğü için helallik isteyen babam gitmişti. Benim babam zaten çok erken gitmişti hayatımdan. O yüzden anlayamadım, anlamlandıramadım bu "
