Bugün bir melek gitti gökyüzüne.. Çok değil 3 ay önce tanıştığım bir çiftin bebekleri anne karnındaki gelişiminin geride olmasından dolayı müdahale edilerek erken doğumla dünyaya geldi. Adı Zeynep.. Yaklaşık 1 ay önce gözlerini açtığı bu dünyanın hiçbir sıkıntısını, çilesini, zorluğunu, acısını, tatlısını, keyfini, kederini, güzelliğini göremeden son nefesini verdi bu sabah.. Dayanamadı minicik bedeni bulunduğu sakin ve güven dolu anne karnından erken çıkmaya. Bu dünyada gördüğü göreceği
koskoca bir hastane ünitesi oldu sadece. Anne ve babasının hissettiklerini anlamam, duygularını hissedebilmem imkan ve ihtimal sınırlarında değil. Derler ya ''Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın..''. Kimileri ömr-ü hayatı boyunca bir tane çocuğu olsun diye çırpınır durur, denemediği yol, etmediği dua, medet ummadığı yöntem kalmaz; kimileri ise nasıl bakacağını bile düşünmediği 8 çocuğu ardı arkasına dünyaya getirir, adlarını bile sıralayamaz.. Dünyanın dengesi bu..! Bu dünyada alacağımız nefes sayısı, anne rahmine düştüğümüz an belli olurmuş.. Öyle derler.. Daha etrafında olup bitenlerin bile farkına varamadan kendi gibi meleklerin yanına göçüp giden onlarcasından biri Zeynep.. Uzun lafın kısası şu ki her sabah uyandığınızda ne kadar şanslı bir insan olduğunuzu size hatırlatacak şeyleri görmezden gelip de incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere kafanızı takmayın. Bunun yerine, harika havayı çekin ciğerlerinize, her sağlıklı anınız için şükredin.. Ve unutmayın ki bu hayatta olabilmek ve ''zor'' dediğimiz yaşam mücadelesini verebilmek bile bir lüks..! Takılmayın saçma sapan sorunlarınıza; çünkü onlar sorun bile değil Zeynep'in annesinin yaşadıklarının yanında..
Sevgilerimle,
Aslı B.
Not: Resim temsilidir.
Yorumlar
Yorum Gönder